ποικολόθρους

-ουν, και -οος, -οον, Α

αυτός που έχει ή παράγει ποικίλο θρόισμα («πτερὰ ποικιλοθρόων οἰωνῶν», Λυρ. Αδέσπ).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ποικίλος + θρόος (θροῦς «θόρυβος» (πρβλ. πολύ-θρους)].